การสอบไฟนอลสิ้นสุดลงแล้ว...ปิดเทอมที่ยาวนานเข้ามาแทนที่
ปิดเทอมที่เคยตั้งตารอคอยมาตลอด แต่ว่าตอนนี้...ทำไมไ่ม่รู้สึกแบบนั้นเลยนะ
มันค่อนข้างแปลกทีเดียวล่ะ = = ?
ยังไงก็แล้วแต่ ยังคงมีเรื่องวุ่นวายน่าปวดหัวเข้ามาเรื่อยๆ ทั้งที่พยายามไม่ใส่ใจแล้วแท้ๆ
แต่มันเป็นการหลอกตัวเองเท่านั้นล่ะ...ไม่เคยทำได้เลยจริงๆ
คนที่เคยทำผิดพลาดในครั้งนั้น ยังคงทำข้อผิดพลาดเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
แล้วหายไปในความเงียบ~~~~~~
บางครั้ง...อยากจะโกรธให้ไ้ด้มากกว่านี้
บางครั้ง...อยากที่จะทำเป็นไม่ใส่ใจให้ได้มากกว่านี้
บางครั้ง...อยากจะลืม แล้วเริ่มต้นใหม่ซักที
แต่ทุกครั้ง...สิ่งเหล่านั้น...ไม่สามารถทำมันให้สำเร็จได้เลย อ๋า~ ยากเย็นจริงๆน๊าาา
อีทงเฮ...พี่จะมองข้ามเราไปอีกถึงเมื่อไหร่กันหรอคะ ?
อย่าให้ความสนใจกันเฉพาะเวลาที่พี่รู้สึกผิดเท่าันั้นสิ
เพราะว่าเราเอง...
บางครั้ง...อยากให้พี่มองเห็นความสำคัญบ้าง
บางครั้ง...อยากรู้สึกว่าพี่เต็มใจจะทำสิ่งเหล่านั้นให้เรา
บางครั้ง...อยากให้พี่พูดความจริงจากใจของพี่
ไม่ใช่...การคาดเดาว่านั่นคือ ความจริง หรือ แค่หน้าที่
ตอนนี้ชั้นเอง...
บางครั้ง...เหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวังกับการจะให้ความรักพี่ต่อไป
บางครั้ง...อยากจะลืมให้หมดทุกอย่าง
บางครั้ง...อยากจะย้อนเวลากลับไป แล้วแก้ไขทุกอย่าง
แต่คงต้องบอกว่า...ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ
ไม่ว่ายังไง แค่พี่พูด ไม่ว่าอะไรก็ตาม ชั้นจะลืมให้หมดทุกอย่าง
ทุกข้อผิดพลาด ทุกความน้อยใจ หรือ เสียใจ
ชั้นจะลืม...และจะจำจดแค่เพียงว่า
พี่ยังเป็นคนที่ชั้นรักมากเหมือนทุกวันที่ผ่านมา...
เพราะบางครั้ง...ก็แค่คำว่า รัก คำเดียวจริงๆ
