วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

Reggae On The Rock 2

31/07/2010 - Reggae on the rock 2...แค่ฟังชื่อก็ ฮิก ฮิก แล้วใช่ป่ะ ?

ปีที่แล้วมันฮิกจริงจังแหละ แต่ทำไมปีนี้มันถึง....= ="

แถมปีนี้ยังมีเรื่องเหมือนอย่างที่แม่พูดไว้เลย T^T

สุดท้ายชีวิต 9 สาว ,, ออม ฝ้าย ใหม่ ตาล ผึ้ง มุก โฟม นัท ตูน

ก็มาจบลงที่ร้านที่ดีที่สุดอย่าง...ร้านพี่ตู่ ฮ่าาาาาาาาาาาา >o<

เอาจริงๆเลยนะ...สนุกกว่าไปนั่งชายหาด ท่ามกลางคนนับแสน

แถมด้วยหมอกควันบุหรี่ ห้อมล้อมด้วยขวดหรือกระป๋องเบียร์ บลา บลา~ = =*

เป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม T^T ปีหน้าคงต้องพิจารณากันอีกที เหอๆ

วันศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

Move Forward !!

Work & Travel...โครงการที่คิดไว้ในใจว่าอยากจะไปตั้งนานล่ะ คึคึ

ตอนนี้...มันกำลังจะเป็นจริงล่ะนะ >< การสัมภาษณ์ผ่านไปเมื่อวันอังคาร

ฮู้ววว...ตื่นเต้นที่สุด แต่มันออกมาดีทีเดียวล่ะ ^^

แต่ก็ยังมีอีกหลายขั้นตอนกว่าจะได้ไปจริงๆ...มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี ^o^

ขอบคุณพ่อกับแม่ที่สนับสนุนหนูเป็นอย่างดี ขอบพระคุณมากๆค่ะ ><

หนูจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดเลย...^_____________^

วันเสาร์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

At least ,, I still have You ^^

ผู้คนมากมาย...อาจมีใครทำร้ายตัวเรา

คำพูดมากมาย...อาจทำร้ายจิตใจและความรู้สึก

หลายๆสิ่งอาจทำให้เรามีน้ำตา เสียใจ และเจ็บปวด...


แต่ความทุกข์ทรมานจะไม่อยู่กับเราตลอดไป...


ในความมืดมิดที่สุด...เพียงประกายแสงเล็กๆ ก็สามารถฉุดรั้งเราเอาไว้

ในใจมืดบอด แต่เพียงแค่เีสียงกระซิบว่า...

" เธอยังมีเราอยู่ตรงนี้เสมอ "...เพียงเท่านี้ก็เหมือนหัวใจจะพองโต

ในเวลาที่ท้อแท้ที่สุด คล้ายว่านี่มันเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดในใจแล้ว

แต่เมื่อเวลาผ่านไป...และเมื่อเทียบกับสิ่งที่ยังรอคอยเราอยู่ข้างหน้า

นี่มันช่า้งเล็กน้อยเหลือเกิน...


ขอบคุณ...ใครคนหนึ่งที่พูดกับชั้นว่า...จะอยู่ข้างกันตลอดไป

ขอบคุณ...ใครคนหนึ่งที่เข้าใจและปลอบโยนเสมอในยามที่ชั้นร้องไห้

ขอบคุณ...ใครคนหนึ่งที่ทำให้รู้ว่า คนที่รักเรา ไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลก

และตัวเรา...ไม่ได้ยืนอยู่เพียงลำพัง


อย่างน้อย...ชั้นก็ยังมี "เธอ" ที่อยู่ข้างๆกัน

อย่างน้อย...คนที่รักเราก็ยังมีอยู่จริง

อย่างน้อย...ความสุขเล็กๆก็เกิดขึ้นกับใจของชั้น...ตอนนี้


Thx for everything 'n Thx you here :]]]]]]]]]]]]]]]]

วันอาทิตย์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

Brighter Day~*

อาจยังไม่ลืมที่เคยเจ็บช้ำ
อาจยังระทมทุกข์กับความหลัง
อาจจะยังจำฝังใจ..
ต่อให้ใครๆ เฝ้าเตือนเท่าไร
ก็ยังคงนอนร้องไห้ฟูมฟาย จวบจนวันนึง ถึงได้เข้าใจ..

คร่ำครวญต่อไป แล้วได้อะไร ทุกข์ทนเพื่อใคร
เรื่องเจ็บปวด ร้าวรานในวันเก่า
จะเศร้าใจไปทำไม สุดท้ายก็ลืม ลืมหมดจากหัวใจ
วันนี้ยังทรมาน แต่น้อยลงกว่าเมื่อวานใช่ไห
และวันนึงมันก็คงจางหายไป
We will find a brighter day

เจ็บจนตัวเองแทบหมดความหมาย
เจ็บมันเข้าไปแทบเป็นแทบตาย เจ็บจนมันชาทั้งใจ
เจ็บอีกไม่นานสักวันก็ลืม
เจ็บจนพอใจสักวันก็หาย เจ็บมาจนพอเสียที

คร่ำครวญต่อไป แล้วได้อะไร ทุกข์ทนเพื่อใคร
เรื่องเจ็บปวด ร้าวรานในวันเก่า
จะเศร้าใจไปทำไม สุดท้ายก็ลืม ลืมหมดจากหัวใจ
วันนี้ยังทรมาน แต่น้อยลงกว่าเมื่อวาน ใช่ไหม
และวันนึงมันก็คงจางหายไป
We will find a brighter day


วันที่ดีๆ ไม่ได้มีทุกวัน ตัวฉันนั้นก็รู้ว่า
คงต้องมีสักวัน ที่อาจมีน้ำตา ที่อาจเสียน้ำตา
ความรักเราหยุดมันสะดุด
อาจจะมีคลุกคลาน คิดว่าโชคดี
โชคดีไปละกัน ความรักมันไม่ลงตัวก็ยังดีที่รู้ทัน
จะบอกว่าฉันต้องไม่ตาย ก็บอกว่าเรายังไม่ตาย
สิ่งที่เจอในวันนี้มันไม่ใช่สิ่ง สุดท้าย..

ลืมเรื่องราวไม่ดี เลิกร้องไห้สักที
เริ่มต้นกับวันที่ดี
ลืมเรื่องราวไม่ดี เลิกร้องไห้สักที
เริ่มต้นใหม่กับวันที่ดี..

เรื่องเจ็บปวด ร้าวรานในวันเก่า
จะเศร้าใจไปทำไม สุดท้ายก็ลืม ลืมหมดจากหัวใจ
วันนี้ยังทรมาน แต่น้อยลงกว่าเมื่อวานใช่ไห
และวันนึงมันก็คงจางหายไป
และสุดท้ายเราก็ลืมหมดหัวใจ We will find a brighter day

.::*::. Everything Will Be Find ^^ .::*::.

ระบาย รสร !!

คำว่ามิตรภาพ...มันเกิดขึ้นจากความรู้สึกของแต่ละคนที่จะมีต่อกันว่ามันมากแค่ไหน

ในเมื่อบางคนไม่ใส่ใจในความสำคัญของคำๆนั้น ปล่อยให้มันเลือนหาย

ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะใส่ใจกับความรู้สึกของคนนั้นเช่นเดียวกัน


ทำไมหรอคะ ? มันลำบากมากรึไงที่คุณกำลังจะทำน่ะ

ทีเวลาแบบนี้แต่เป็นคนอื่นที่ชวนคุณ คุณไปกับเค้าได้

แต่พอเป็นเรา...ทำไมต้องอ้างนั่นอ้างนี่วะคะ

คนเราอะ ถ้าใจมันจะห่างกันแล้ว มันก็คงทำอะไรไม่ได้จริงๆนั่นแหละ

เพราะอย่างนั้น...คุณอยากจะทำอะไรก็เชิญนะคะ ไม่ห้าม

เพราะไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว กรุณาอย่าสำคัญตัวเองมากเกินไป

สิ่งไหน คำพูดไหน ที่คุณเคยพ่นใส่คนอื่น เหมือนกับว่าเค้าทำผิดนักหนา

มันกำลังย้อนเข้าตัวคุณนะ...รู้ตัวไว้ด้วยว่าตอนนี้ คุณไม่ได้ต่างจากที่เคยว่าคนอื่นเค้าเลย


ถ้าคิดจะเปลี่ยนไป ขอร้องเหอะนะ อย่าให้มันเลวลง

คนเราเปลี่ยนแปลงได้...แต่ต้องในทางที่ดีขึ้น ไม่ใช่ต่ำลงแบบนี้

มีสติเมื่อไหร่ ? ค่อยกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ ชิส์

วันศุกร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2553

Flower's tears ,,

เหมือนทุกอย่างผ่านไปนานแล้ว ,, คล้ายว่าทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี

แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น...

รู้ว่าที่ผ่านมา มันยากแค่ไหนที่ต้องปล่อยมือแล้วยืนอยู่ตัวคนเดียว

รู้ว่าต้องฝืนยิ้มแค่ไหน เวลาที่ต้องเจอผู้คนมากมาย

รอยยิ้มที่เคยสดใสของคุณ หายไปตั้งแต่วันที่เค้าเดินแยกทาง...

จนกระทั่งวันที่เห็นคุณยิ้มได้อีกครั้ง...ดีใจนะ...คิดว่าทุกอย่างกำลังจะเริ่มต้นใหม่

อาจจะยังลืมไม่ได้ แต่ก็ไม่ทุรนทุรายเหมือนเก่า...


มาวันนี้...ที่คิดไว้คงไม่ใช่อีกแล้ว เพราะคุณมีน้ำตาอีกครั้ง

เพราะคนๆเดิม...ฮันเกิง...เพราะพี่อีกแล้ว...

คิม ฮีชอลที่เคยเ้ข้มแข็ง...เสียน้ำตาเพราะพี่อีกแล้วนะ

พี่เห็นมั้ย ? ถ้าเห็นแล้วรู้สึกอะไรรึป่าว ? เข้าใจอะไรบ้างมั้ย ?

หรือว่า...คุณไม่รู้สึกอะไรกับคนของเราแล้ว

คำว่าึิคิดถึง...แค่คำๆเดียว คุณบอกผ่านสิ่งเดียวกันกลับมาไม่ได้เลยหรอคะ ?

คุณทนเห็นน้ำตาของคนทีรักคุณได้ใช่มั๊ย ? แต่นั่นไม่ใช่กับพวกเรา...

เพียงแค่เห็นรูปภาพ...ไม่ต้องมีคำบรรยาย ไม่ต้องมีการเอ่ยชื่อ...

ไม่มีใครดูไม่ออกว่าคนของเรากำลังหมายถึงใคร...

คนของเราทุกข์ใจ เมามาย และร้องไห้อย่างเจ็บปวด...

เพราะคำเดียวที่คนของเราบอกว่า มันมากมายเกินกว่าจะบอกออกมาได้...

คำว่า "คิดถึง"...

ทุกอย่างสายเกินไปอย่างที่คนของเราบอกจริงๆหรอคะ ?

ไ่ม่มีทางไหนแล้วหรอ ? จะไม่มีคำว่า "ฮันชอล" อีกแล้วใช่มั้ย ?

ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น...แต่ขอร้องนะคะ

ทำให้คนของเรารับรู้บ้างว่า คุณรับรู้ความรู้สึกของคนของเรา

คุณรับรู้และรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน...นะคะ

จะรอวันนั้นนะ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...

กลีบดอกไม้ จะปกป้องรอยยิ้มของ ดอกไม้...ตลอดไป

รอยยิ้มที่หายไป...เพราะ ผีเสื้อ...

วันเสาร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2553

Happy Time 2 :)))

02/04/2010...วันดีๆอีกหนึ่งวันกับคุณยมฑูตสีขาว :]

BIGBANG !!...อ๊า~ ชั้นไม่ได้เจอพี่มานานแค่ไหนแล้วนะ

สองปี ? ใช่แล้วล่ะ...สองปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน คึคึ

ทำไมล่ะ...ทำไมน่ารักขนาดนั้น ^^

GD ,, TOP ,, SR ,, TY ,, DS ,, ...

ขอบคุณที่กลับมา...รอคอนเสิร์ตใหญ่ของพี่ๆอยู่น๊าาา


Happy Time :)))

26 / 03 / 2010...อีกหนึ่งวันที่มีความสุขที่สุดในโลก :]

ถึงแม้จะมีพี่ๆแค่ 10 คนก็ตาม...แต่แค่รอยยิ้มที่ส่งมา

แค่นั้น...ทุกอย่างไม่มีความหมายเลยจริงๆ...

จริงอยู่ที่ั้ชั้นเสียใจ...ชั้นอยากเห็นพี่ๆ 13 คนยืนอยู่บนเวทีเดียวกันอีกครั้ง

แต่...ความเป็นจริงก็คือความเป็นจริง...

ทุกนาทีที่ผ่านไป...มันมีค่าที่สุด...ชั้นไม่เคยเสียใจเลย

ที่ได้รัก...คุณ ~* 슈퍼주니어...<3

2010นี้...6 ปีแล้วซินะที่ชั้นมองแค่พี่...รักแค่พี่...ที่สุด

พี่จะช่วย...รักษาสัญญาที่เคยไว้ให้กับเราได้มั๊ยคะ ?

พี่เคยบอกว่า...ไม่ว่าอีก 10 หรือ 20 ปี...

ซุปเปอร์จูเนียร์จะมี 13 คนตลอดไป !!!...ชั้นยังเืชื่อแบบนั้นได้อยู่รึป่าว ?

พี่ทึกกี้...พี่เหนื่อยมากใช่มั๊ยคะ ? แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ ^^

พวกเรา...เดินไปพร้อมๆกันนะ... :]]]


지켜줄게 세명 ...จะปกป้อง 13 คน




วันอังคารที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2553

Let it be :]]]

ปัญหาทุกอย่าง ย่อมมีทางออกเสมอ...

เริ่มจะเข้าใจประโยคนี้ขึ้นมาทีละนิดแล้วล่ะ คึคึ

คนเรา...มีสุขถึงขีดสุด ก็ต้องมีทุกข์ถึงขีดสุดเช่นกัน

เพราะมันคือกฏของความเท่าเทียม...

น้ำตา กับ รอยยิ้ม อาจจะเกิดขึ้นพร้อมๆกันได้ทุกเมื่อ

น้ำตา...บางครั้งมันก็เกิดขึ้นเพราะความสุขไม่ใช่หรอ ?

รอยยิ้ม...บางครั้งมันก็เกิดขึ้นเพราะความเสแสร้งไม่ใช่หรอ ?

ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราทุกข์ไปได้ตลอดชีวิตหรอกนะ...

อย่างน้อย...ในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา

ความสุขก็อาจจะเกิดขึ้นได้...แม้เพียงวินาทีเดียวก็ตาม

วันนี้เราอาจกำลังหายใจอยู่กับหยดน้ำตา...

แต่วันพรุ่งนี้เราอาจกำลังหายใจอยู่กับรอยยิ้มก็ได้ ^^

เพราะฉะนั้น...

เิริ่ม ต้น ใหม่ ด้วย กัน นะ ^^

วันจันทร์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2553

Finally...

ในที่สุด...วันนี้ก็มาถึง

วันที่ได้รู้ว่า ทุกอย่างที่ทำลงไป ไม่เคยเข้าไปถึงใจเธอได้เลย

ทำไมไม่พูดแต่แรก ว่ามันเป็นไปไม่ได้...

ทำไมไม่พูดแต่แรก ว่าอย่ารอ...

ทำไมชอบให้ความหวังคนอื่นนักวะ ?

มีความสุขใช่มั๊ย ? ที่เห็นชั้นรอแค่เธอ

มีความสุขใช่มั๊ย ? ที่เห็นน้ำตาของชั้น

มีความสุขมากซินะ...ที่เห็นคนๆหนึ่งกำลังเจ็บเพราะตัวเอง

ถนัดนักซิ...การทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นน่ะ

รู้อะไรมั๊ย ? ตอนนี้แผลเดิมๆแผลนี้ มันกำลังโดนกรีดเป็นชิ้นๆ

จนมันยากที่จะสมานตัวแล้วหายสนิท...

มีคนบอกว่า...ถ้าเรารักเค้า ในเมื่อเค้ามีความสุข เราก็ต้องสุขไปด้วยซิ...

คนดีๆเค้าก็คงคิดแบบนั้นได้นั่นแหละ...

แต่เพราะชั้นไม่ใช่คนดีขนาดนั้น...ไม่ใช่เลย

แค่ได้ยินชื่อของผู้หญิงคนนั้น...มันก็ชาไปทั้งตัว

มือไม้สั่น...ใจหวิวๆ...หายใจไม่ค่อยออก...

ก็แค่...ปฏิกิริยาที่ควบคุมไม่ได้ แม้กระทั่ง...น้ำตา

ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า...9 ปีที่ผ่านมาไม่มีค่าอะไรเลย

ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า...คำว่า "รัก" ของชั้นมันไร้ค่ากับเธอขนาดไหน

ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า...เลิกโง่งมงายกับคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเราซักที

ต่อไปนี้...จะพยายามใช้คำว่า "เพื่อน" กับเธอให้ได้

ต่อไปนี้...อย่าใส่ใจเวลาเห็นชั้นกำลังเศร้า

ต่อไปนี้...อย่าเป็นห่วงเวลาชั้นไม่สบาย

ต่อไปนี้...อย่าพูดว่าคิดถึงเวลาคุยกัน

ต่อไปนี้...อย่าพูดว่าฝันดีเวลาจะเข้านอน

ต่อไปนี้...อย่ามาที่ที่เป็นของชั้นอีก

ต่อไปนี้...ไม่มีคำว่า "เรา" อีกแล้ว

ต่อไปนี้...จะมีแค่คำว่า "จบ" เท่านั้น

ต่อไปนี้...อย่าใช้คำว่า "เพื่อน" มาทำร้ายกันอีก

เธอเคยบอกว่า...คำว่าเพื่อนมันค้ำคอ...ใช่มั๊ย ?

ไม่ต้องห่วงนะ...เพราะต่อไปนี้ จะไม่มีคำนั้นอีกแล้ว

จะมีแค่ "เพื่อน" ธรรมดาๆคนหนึ่ง...ไม่มีอะไรพิเศษ

ขอร้อง...ถ้าไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว

เลิก ให้ ความ สำ คัญ กับ ชั้น ซัก ที !!

S'th that I wanna SAY !!...

This time...I wanna say that "I Miss You" so much.

I wanna go back to the past and change everything.

But...It's too late. I can't change everything.

Now...I just hope...

I hope you miss me , too. Even a little of your mind.

And now...

I wanna tell you one more time that...

"I Love You"...Always only you...

Please , Believe me...

วันอาทิตย์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2553

Just...Alone :'[

ช่วงเวลาที่ไม่อยากพบเจอ...มันน่ากลัว

ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้...มันเจ็บปวด

ความหวังลมๆแล้งๆ...มันท้อแท้

การยืนอยู่ตรงนี้ ทำได้แค่รอ แค่มอง และแค่หวัง...มันน่าสมเพช

ต่อไปนี้...การพยายามถอยออกมาคงจะเป็นทางที่ดีที่สุด

ปล่อยให้เธอเดินต่อไป แต่ชั้น...จะยอมถอยออกมาเอง

จะไม่ยื้อ ไม่รอ และไม่รัก...อีกต่อไป

ใช้หัวใจลงทุน แต่กลับได้น้ำตากลับมาเป็นผลตอบแทนทุกครั้ง

ถึงเวลาซักที...เวลาที่ชั้นควรเลิกหลอกตัวเอง

หลอกว่า ตัวเองยังมีโอกาส...ทำให้มันจบเถอะนะ

Good Bye...My old HEART~*

วันพุธที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2553

This Time ?

เวลานี้...ควรทำอะไรนะ ?

เกรดออกมาแล้ว...อื้มมมม...มันดีทีเดียวล่ะ

แต่ก็ยิ้มได้ไม่เต็มที่ เพราะเพื่อนคนอื่นๆกำลังเครียด

แย่จริงๆ...ไอ้วิชาบ้าบอ'สแตช'นี่ !!

กูยังต้องเจอมึงอีก...โฮๆ TT^TT

เอาไงต่อกับชีวิตดี ? ...

มีเรื่องให้คิดอีกแล้วล่ะ *กระซิกๆ*

วันพุธที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2553

วันนี้...ไปเจอเพื่อนๆที่น่ารักมาล่ะ

ออมสิน หวาน นุ่น ท๊อฟฟี่ แพท ชะเอม มิ้นต์ แล้วก็ อุ๋ม :]

มีค.สุข...ไอ้อ้วนของเรา ต่อไปคงเรียกแบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะมันผอมกว่าอิชั้นแล้วตอนนี้ โฮก T^T โศกเศร้า

หมวยเล็กน่ารักจังเลยวุ้ย ข๊าว ขาว :)))))

ยอโบผมยาวขึ้นเยอะเลยเนาะ ว้าววว

แพทกั้งค์ก็น่ารัก ยังเอ๋อเหมือนเดิมเลยอ่า กร๊ากกก

หม่าม้าก็ยังอึ๋มเหมือนเดิม หุๆ

อิมักเน่...เจอกันบ่อยจนไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง -*-

ขอบคุณเพื่อนๆมากนะที่มาเจอกันวันนี้

ขอบคุณที่ยังเหมือนเดิม

ชั้นร๊ากกกกกกกกกกกกกกกพวกแกมั่กๆๆ ~ <3

คิดถึงทุกคนที่ไม่ได้มาวันนี้ด้วย

ไอ้อ้วนนนน !! แล้วจะไปหาบ่อยๆน๊าาาา

อย่าร้องๆ ฮี่ๆ :]]]

เจอกันใหม่นะ (เร็วๆนี้แหละ) คึคึ

วันเสาร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

Sometimes

การสอบไฟนอลสิ้นสุดลงแล้ว...ปิดเทอมที่ยาวนานเข้ามาแทนที่

ปิดเทอมที่เคยตั้งตารอคอยมาตลอด แต่ว่าตอนนี้...ทำไมไ่ม่รู้สึกแบบนั้นเลยนะ

มันค่อนข้างแปลกทีเดียวล่ะ = = ?

ยังไงก็แล้วแต่ ยังคงมีเรื่องวุ่นวายน่าปวดหัวเข้ามาเรื่อยๆ ทั้งที่พยายามไม่ใส่ใจแล้วแท้ๆ

แต่มันเป็นการหลอกตัวเองเท่านั้นล่ะ...ไม่เคยทำได้เลยจริงๆ

คนที่เคยทำผิดพลาดในครั้งนั้น ยังคงทำข้อผิดพลาดเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

แล้วหายไปในความเงียบ~~~~~~

บางครั้ง...อยากจะโกรธให้ไ้ด้มากกว่านี้

บางครั้ง...อยากที่จะทำเป็นไม่ใส่ใจให้ได้มากกว่านี้

บางครั้ง...อยากจะลืม แล้วเริ่มต้นใหม่ซักที

แต่ทุกครั้ง...สิ่งเหล่านั้น...ไม่สามารถทำมันให้สำเร็จได้เลย อ๋า~ ยากเย็นจริงๆน๊าาา

อีทงเฮ...พี่จะมองข้ามเราไปอีกถึงเมื่อไหร่กันหรอคะ ?

อย่าให้ความสนใจกันเฉพาะเวลาที่พี่รู้สึกผิดเท่าันั้นสิ

เพราะว่าเราเอง...

บางครั้ง...อยากให้พี่มองเห็นความสำคัญบ้าง

บางครั้ง...อยากรู้สึกว่าพี่เต็มใจจะทำสิ่งเหล่านั้นให้เรา

บางครั้
...อยากให้พี่พูดความจริงจากใจของพี่

ไม่ใช่...การคาดเดาว่านั่นคือ ความจริง หรือ แค่หน้าที่

ตอนนี้ชั้นเอง...

บางครั้ง...เหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวังกับการจะให้ความรักพี่ต่อไป

บางครั้ง...อยากจะลืมให้หมดทุกอย่าง

บางครั้ง...อยากจะย้อนเวลากลับไป แล้วแก้ไขทุกอย่าง

แต่คงต้องบอกว่า...ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ

ไม่ว่ายังไง แค่พี่พูด ไม่ว่าอะไรก็ตาม ชั้นจะลืมให้หมดทุกอย่าง

ทุกข้อผิดพลาด ทุกความน้อยใจ หรือ เสียใจ

ชั้นจะลืม...และจะจำจดแค่เพียงว่า

พี่ยังเป็นคนที่ชั้นรักมากเหมือนทุกวันที่ผ่านมา...

เพราะบางครั้ง...ก็แค่คำว่า รัก คำเดียวจริงๆ

วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2553

Tear of FLOWER :[

23/01/2010...วันดีๆที่ควรจะดีเหมือนตัวเลขวันที่

แต่...

มีใครบางคนกำลังร้องไห้ เก้าอี้ที่ว่างอยู่ข้างๆทำให้พี่เหงาใช่รึป่าว ?

พี่กำลังคิดถึงคนๆนั้นใชมั๊ย ? คนที่พวกเราก็คิดถึง คิดถึงมากที่สุด

[~Shining star , like the little diamond, make me LOVE~]

คนที่คิดว่าเข้มแข็ง...ที่จริงแล้วแสนจะเปราะบาง

ค.รู้สึกของพี่ในตอนนั้น มีชื่อของคนที่ชื่อ "ฮันเกิง" รวมอยู่ด้วยรึป่าวคะ ?

ถ้าน้ำตาของดอกไม้ เพื่อผีเสื้อ...

น้ำตาของกลีบดอกไม้อย่างเรา...ก็เพื่อปกป้องดอกไม้กับผีเสื้อเหมือนกัน

อย่าร้องไห้นะ...ชั้นเอง ก็เจ็บปวดเหมือนกัน

วันเสาร์ที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2553

Happy New Year~*

HNY.~* ...ปีใหม่ๆ ปุ้งๆ...2010 นี้ ขอให้ทุกคนมีค.สุขมั่กๆ

รวมถึงพวกพี่ด้วยนะคะ...สุขภาพแข็งแรง และอยู่ให้พวกเรารักไปนานๆ

ถึงแม้ตอนนี้...คำว่า นานๆ อาจฟังดูยากมากขึ้นทุกที

ยังไงก็ตาม...เป็นคนที่เรารักตลอดไปนะ ^^

พี่คะ...หายไวๆนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นจะเคียงข้างพี่เอง

จะเป็นปีกของพวกพี่...ตลอดไป~ >13<